ما ایرانی ها کدام یک از این دو را نداریم : جمعه یا خشم ؟

نزدیک به دو سال از کودتای انتخاباتی می گذرد ، دو سالی که هر روزش توأم بوده است با جنایت و قتل و اعدام و دروغ و تظاهر و ظلم و دورویی و ...
در این میان ، اما دست روی دست گذاشته ایم و دلمان به این خوش است که هر از گاهی ، آقایان موسوی و کروبی از زیر آن همه فشار و محدودیت و زندان و حصر و حبس صدایی برآورند و فراخوانی بدهند و ... یا به این امید هستیم که شوراهی هماهنگی راه سبز امید که نمی دانیم که هستند و چه هستند و کجا هستند ! راه و چاه را نشانمان دهند .
در این روزهایی که شاهد برافروختن شعله خشم مردمان کشورهای عربی ازتونس و مصر و یمن گرفته تا بحرین و سوریه هستیم ، به وضوح می بینیم که چگونه مردم این کشورها که از سالها دیکتاتوری رژیم های جنایتکارشان خسته و عاصی شده اند ، با فراخوان های مردمی در روزهای جمعه ، دست به تجمع و اعتراض میزنند و عرصه را بر رژیم هایشان تنگ کرده و کاخ استبداد را به لرزه انداخته اند . این همان راهی بود که مردمان تونس و مصر رفتند و مردم سوریه و یمن نیز می روند و مطمئنم پیروز خواهند شد .
تاکنون بارها فریاد زده ام که چرا ما از موقعیت طلایی روزهای جمعه استفاده نمی کنیم ؟ چه اهمیتی دارد که امام جمعه کیست ؟ یا اساساً چه اهمیتی دارد که اعتقاد مذهبی داشته باشیم یا نه ؟ مهم این است که دور هم گرد آییم و به خودمان نشان دهیم که هنوز هم هستیم و می توانیم .
آری دوستان ، ما هم جمهع داریم ، هم خشم . خشمی که ریشه در سالها ظلم و تبعیض و فلاکت و گرفتاری و فقر و بدبختی و آوارگی دارد . عزیزان زیادی را از دست داده ایم ، خونهایزیادی بر زمین ریخته شده است ، این ها و هزاران دلیل دیگر ، خشمی را در وجود ما شعله ور کرده است که به راحتی تومار رژیم دیکتاتوری را در هم خواهد پیچید ، فقط کافی است بخواهیم و بدانیم چه می کنیم .
باید هر چه زودتر در تدارک روزهای " جمعه خشم " ایرانی ها باشیم و فراموش نکنیم که مقبلاً هم ثابت کرده ایم که :
نترسیم ، نترسیم ، ما همه با هم هستیم ...
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران