... بر پدر و مادر و جد و آباد کسانی که نصفه شب برای تماشای جان دادن هم نوعشان سر و دست می شکنند

دیدن صحنه اعدام یک انسان ( هر کس که باشد ) و سر و دست شکاندن برای آن، آنهم در نیمه های شب فقط از یک انسان روانی بر می آید . کاری به ماهیت نظام حاکم ندارم که تا چه حد در رساندن این مردم به چنین جایگاه رذیلانه ای اثر داشته است اما گمان می برم اینکه همه چیز را یکسره به گردن نظام و رژیم بیندازیم کار درستی نیست . در واقع با این کار فقط و فقط مسئولیت انسانی خودمان را سلب می کنیم . به هر حال انسان به انسانیتش است که انسان است وگر نه حیوانی بیش نیست . وقتی تصویر جمعیتی را که برای تماشای اعدام دو انسان ( هر کس و با هر میزان از جنایت ) دیدم پشتم لرزید . این کار، کار یک انسان نیست . همین و بس