من نه میخواهم به دوران طلایی خمینی ! برگردم و نه می خواهم جمهوری اسلامی بماند . این را با چه زبانی باید بگویم ؟

نزدیک دو سال از شروع جنبش سبز می گذرد . با اینکه اعتقاد دارم این جنبش تنها نتیجه یک تقلب انتخاباتی نبوده و ریشه در سالها مبارزه خاموش مردم ایران بویژه جوانان دارد که به دنبال یک زندگی آزاد و معمولی هستند ولی حتا اگر سرآغاز این جنبش را در کودتای انتخاباتی سال 88 ببینیم باز به این نتیجه می رسیم که این مردم به چیزی کمتر از سقوط و انهزام رژیم فاسد و جنایتکار جمهوری اسلامی راضی نبوده و نخواهند بود و این نیاز طبیعی را مدتهاست با صدای بلند فریاد می زنند .
شعارهایی نظیر : نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران و مرگ بر دیکتاتور ، تنها بخشی از انگیزه های جوانان این مرز و بوم را نشان میدهند ، آنجا که مردم داد می زنند که با تمام وجود از رژیم جمهوری اسلامی و رهبری و نظام و حاکمیت آن خسته شده و خواهان برکناری آنان هستند . این مردم ، سیاستهای جمهوری اسلامی را چه در بعد داخلی و چه در بعد خارجی بطور اساسی به چالش کشیده اند و در این میان کسانی پیدا شده اند که اگر نگوییم از روی نادانی و کج فهمی و بد سلیقگی بایستی گفت از روی خیانت تلاش می کنند تا با به انحراف کشاندن این درخواست عمومی ، آن را در حد یک مسئله ساده چون کنار رفتن احمدی نژاد و فرستادن آقای مهندس موسوی به کاخ ریاست جمهوری تقلیل دهند .
با نگاهی به روند تحولات در منطقه بسادگی می توان دریافت که در تمامی کشورها از جمله تونس و مصر ، مردم و رهبران انقلاب یکصدا و متحد فریاد دموکراسی و تغییر رژیم سردادند و کسی یا کسانی ( شناخته و ناشناخته ) در این میان پیدا نشدند که در بحبوحه انقلاب مردمی از دیکتاتور حمایت کرده ، یا او را از نظر مالی ( ! ) مبرا از هرگونه عیب و ایرادی شناخته یا درخواست بازگشت به دورانی نمایند که در نوع خودش چیزی کمتر از رژیم فعلی نداشته و ندارد . یک ضرب المثل معروف هست که می گوید : شتر سواری دولا دولا نمی شود !
نمی توان هم به دنبال آزادی بود و هم به بقای رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی که با اتکا به یک قانون اساسی معیوب و تفسیر پذیر به حیات خود ادامه می دهد ، تن داد .
نمی توان با خامنه ای و نهادهای منصوب و وابسته به او که از هر گونه پاسخگویی و شفافیتی معاف هستند مخالف بود و آرزوی بازگشت به دوران خمینی را در سر پروراند .
نمی توان چشم را بر روی حقایق تاریخی بست و فراموش کرد که ریشه - اگر نگوییم تمام که - اکثریت خرابی ها و مفسده موجود در نظام حاکمیت جمهوری اسلامی در تعلیمات خمینی و با استناد به راه و روش اوست .
نمی توان مدافع برابری انسان ها از هر نژاد و قبیله و مذهب و جنسیت بود و به حذف یکی - دو اصل از قانون اساسی معلول جمهوری اسلامی که در برگیرنده انواع تبعیضات است ، رضایت داد .
یادمان نرود ، این مردم و حرکت و جنبش مردمی بودند که آقایان مهندس موسوی و کروبی را تا اینجا کشاندند و جرأت و جسارت درافتادن با دیکتاتور و دیکتاتوری را به آنان دادند . البته نباید از حق گذشت و پایمردی این بزرگواردان را نادیده گرفت اما قرار نبوده و نیست که از کسی بت بسازیم و همه نظرات و حرفهایشان را به غمض عین گرفته و بپذیریم .
من ، - یک ایرانی و کسی که خود را سرسپرده جنبش سبز آزادیخواهی ایرانیان می داند - با پدیده ای به نام "بازگشت به دوران طلایی حضرت امام ! " مخالفم اگر گوینده اش شخص باریتعالی باشد همانگونه که با مبرا دانستن خامنه ای از جرائم مالی مخالفم اگر گوینده اش کسی مانند عطاءالله مهاجرانی لندن نشین* باشد . کسی که در حصار امن نشسته و برای مردم نسخه صادر می کند و به ریش آزادیخواهان می خندد .
معتقدم باید صراحت داشت و تعارفهای اینچنینی را کنار گذاشت . باید به همه دنیا فهماند که جنبش سبز - جنبش آزادیخواهانه ایرانیان - به کمتر از براندازی جمهوری اسلامی و برقراری یک حکومت صد در صد مردمی که تمام مسئولان آن در مقابل مردم پاسخگو باشند ، راضی نبوده و ، نیست و نخواهد بود . این هدف نهایی مردم ایران را هر کسی یا هر شورایی با هر عنوانی به بازیچه بگیرد یا در صدد انحراف آن برآید یا به طمع آلاف و الوفی از حاکمیت ، نادیده بگیرد ، در فردای ایران آزاد هیچ نقشی نخواهد داشت و نامش در سیاهترین صفحات تاریخ این مرز و بوم ثبت و ضبط خواهد شد .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
برقرار باد یک حکومت دموکرات و سکولار با اتکا به آرای همه ایرانیان

* راستی این آقای مهاجرانی در لندن چکار می کند ؟