آیا زمان پوست اندازی جنبش سبز هنوز فرا نرسیده است ؟

با گذشت حدود 16 ماه از زمان پیدایش جنبش سبز و از سر گذراندن فراز و نشیب ها و تلخی های فراوان و از دست دادن بسیاری از فرزندان راستین ایران ، آیا هنوز زمان پوست اندازی جنبش سبز فرا نرسیده است ؟ آیا هنوز هم منتظریم که اتفاقی ، آنهم از جانب رژیم بیافتد تا واکنشی انجام دهیم و یاصطلاح خودی نشان دهیم ؟ قصد آن ندارم که برای کسی تعیین تکلیف کنم یا راهکار نشان دهم ولی آیا هنوز چشم و گوشمان به آقایان موسوی و کروبی ( و تا حدودی خاتمی ) است تا بیایند و نامه ای یا بیانیه ای بدهند و زبان به تشویق و انتقاد بگشائیم ؟ آیا ظرفیت جنبش سبز تا آنجا محدود است که تبدیل به یک جنبش واکنشی شود و از خود ابتکار عمل نشان ندهد ؟ آیا جنبش سبز ازادیخواهی با آن ریشه عمیق تاریخی نباید یا نمی تواند از قالب یک جنبش صرفاً مدنی به یک جنبش سیاسی - با راهکار مشخص و استراتژی و دستورالعمل مشخص - تبدیل شود ؟ آیا جنبش سبز هنوز آمادگی آن را ندارد که از آقایان موسوی و کروبی بخواهد تا با انتفاد از اساس نظام و با زیر سؤال بردن آنچه آن را " اندیشه حضرت امام " مینامند ، با مردم و نیازها و اهداف واقعی شان هم داستان شده و روح تازه ای به پیکره جنبش سبز بدمند ؟ چه باک اگر این آقایان را یارای آن نیست که صراحتاً عملکرد سی و یک ساله جمهوری اسلامی را به چالش بکشند و سهم خود را هر چند که ناچیز هم باشد پذیرفته و بر اشتباه بودن آن پای فشارند ؟ اگر قرار است رفراندومی برگزار شود ، چرا آن را تا سطح ناچیز رفراندوم در مورد عملکرد دولت احمدی نژاد پایین بیاوریم ؟ مگر غیر از این است که هر آنچه امروز در ایران اتفاق می افتد نتیجه تخم نامبارکی است که در زمان همان - بقول آقایان - حضرت امام کاشته شده است ؟ مگر جوانان امروز این آب و خاک - که اکثرشان زمان خمینی را یا ندیده یا به یاد نمی آورند - هدفشان بازگشت به دوران خمینی است ؟ مگر قرار نیست ازادی بیان و اندیشه داشته باشیم ؟ پس کی باید این آزادی را تمرین کنیم ؟ اگر حرفمان بگوش خامنه ای و یاران و مزدورانش نمی رسد ، چرا نباید فریادمان را ( فریاد بر حقمان را ) در گوش همه کسانی که ادعا و باورشان بازگشت به دوران خمینی است ، نکشیم ؟ آیا روند کنونی را ( بدون توجه به خرابکاری ها و ندانم کاری های حاکمان کنونی ) روندی به نفع ایجاد یک حکومت دموکرات که در آن آزادی بیان و اندیشه مان تضمین شده باشد ، می دانیم ؟ آیا واقعاً نیاز به پوست اندازی نداریم ؟ مگر نه اینکه برای کامل شدن و بهتر شدن باید درد این تغییر و تحول را به جان بخریم ؟ اینک مائیم و این پرسشها و هزاران پرسش دیگر از همین دست که باید تک تک مان به آنها پاسخ دهیم ؟ زنده باد آزادی و پاینده ایران