در پی دفتر حامد کرزای منتظر رسوایی دفتر نخست وزیری عراق هم باشید

ماه قبل ، در جریان اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد یادم می آید روزی که احمدی نژاد در صحن علنی سازمان ملل در نیویورک سخنرانی کرد و بقول معروف هر چه از دهنش درآمد نثار آمریکا کرد و بخصوص رفتار خصمانه آمریکائیان را در عراق و افغانستان - آنهم در حضور نمایندگان رسمی این دو دولت که بنوعی از حمایت آمریکا برخوردارند و روابط خوبی نیز با آمریکا دارند - زیر سؤال برد ، در نوشتاری این پرسش را مطرح کردم که مگر این دولتها خودشان زبان ندارند که از منافع خودشان دفاع و حمایت کنند و بر آمریکا بشورند ؟ مگر نمی توانند از حقوق هم میهنانشان آنگونه که بایسته و شایسته است دفاع کنند ؟ چرا ما باید بهای این کار را که وظیفه اصلی دولتهای دو کشور است ، بپردازیم ؟ چرا ایران کاسه از آش داغتر می شود و این دولتها صدایشان ( یا بقولی جیک شان ) هم در نمی آید که یا برای ما دست بزنند یا بر علیه سخنان احمدی نژاد بیانیه صادر کنند و اتهامات صادره از طرف او را رد کنند ؟ اینها تنها نمونه ای از پرسشهایی بود که در پی آن سخنرانی سخیف و بی ارزش و - صد البته - پر هزینه به ذهن من آمد و مطمئنم سؤالاتی از این دست در اذهان بسیاری از هم میهنانم نیز بوجود آمد . امروز و با درز خبر مربوط به کمک های مالی ( شما بخوانید رشوه ) ایران به دفتر حامد کرزای که هدفی جر خریدن آدمها نداشته است ، پاسخ خود را گرفتم و مطمئنم بزودی شاهد خبری مشابه از سمت عراق هم خواهیم بود و معلوم خواهد شد که دولتمردان فاسد این دو کشور ، سرنوشت مردمشان چگونه در ازای ثمن بخس به رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی فروخته و تنها در اندیشه جیب خودشان هستند . تنها چیزی که میتوانم بگویم این است که با داشتن دولتمردانی اینچنین خودفروخته ، بسیار بسیار خوشحالم که عراقی یا افغان نیستم . همین ! زنده باد آزادی ایران