آیا این اصلاح طلبان حکومتی نبودند که کمر مبارزات حق طلبانه مردم را شکستند ؟

بدون مقدمه عرض می کنم : نگاهی به اطرافمان بیندازیم . تونس آزاد شد . مصر هم بزودی آزاد می شود . مردم به میدان آمده اند و ندای آزادی سر داده اند چرا که از حکومت های چندین ده ساله به جان آمده اند . در تونس بی علی و در مصر مبارک . از یمن هم زمزمه هایی بگوش می رسد که مردم برای براندازی حکومت سی و سه ساله علی عبدالله صالح به میدان می آیند . ظاهراً این شتری است که بسیار سریع دارد دم در خانه همه دیکتاتورها و مادام العمر ها می نشیند . مطمئنم امروز جمعه شاهد خبرهای خوبی از مصر هم خواهیم بود . حکومت بنی اسد ( سوریه ) نیز به لرزه درآمده است . دلیل آن هم چیزی نیست الا اینکه هماهنگی خاصی بین مردم و خواسته هایشان از یک طرف و رهبران اپوزیسیون از طرف دیگر وجود دارد . حرف دل همه شان یکی است . آنگونه نیست که مردم به میدان بیایند و از همه چیزشان بگذرند آنوقت رهبرانشان به نعل و به میخ بکوبند . اینگونه است که میشود حتا یک شبه تومار حکومت های چندین ده ساله را در هم پیچید . واقعیت این است که جمهوری اسلامی فاسد شده است . در واقع تاریخ مصرفش به سر آمده است . این واقعیت شامل همه اجزاء آن از جمله قانون اساسی و رهبری اش هم میشود . نمیتوان به فساد حکومت اعتراض کرد و به رهبری آن ارادت ورزید . نمی توان ادعای مبارزه کرد و داعیه دارد حفظ قانون اساسی اش شد . قانون اساسی ای که به تکیه بر آن این همه جنایت خلق می شود . قبول دارم که راه اصلاح هیچگاه بسته نیست اما همین اصلاح نیز آدم باصطلاح " جگردار" می خواهد که در صورت لزوم با تمام وجود به میدان بیاید و در کنار مردم بایستد . آزادی بی بها نیست . باید برای کسب آن بهایش را پرداخت . درد دلی بود که حیفم آمد با شما در میانش نگذارم . قصد تخطئه نیست اما واقعاً زور دارد که تمام دنیا یکصدا میگوید مردم تونس از مردم ایران الهام گرفتند و کار را یکسره کردند اما ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم و داریم دست و پا می زنیم . شاید بد نباشد این بار رهبران مبارزه از همنوعان تونسی و مصری خود کمی الهام بگیرند . گاه با خود می اندیشم که ایکاش مردم ایران هم در مبارزات خود یا رهبر نداشتند و گوش به دهن کسی نبودند یا رهبرانی مشابه خود داشتند . والسلام