شانزده آذر امسال نیز آمد و رفت و بر اساس سنت تاریخی 57 ساله ، دانشجویان دریادل ، شجاع ، آزادیخواه و آگاه ایرانی در سراسر جهان و بخصوص ایران اقدام به تجمع و تظاهرات ضد استبدادی کردند و یک بار دیگر قدرت خود را به رخ دیکتاتوران کشیدند . در این میان اما ، آنچه بسیار ناشیانه ، سبک و احمقانه بود ، تظاهرات دولتی مشتی مزدوران حکومت در طرفداری از دولت بود . آنچه مرا بر آن داشت که این چند خط را بنویسم ، یادآوری این حقیقت تاریخی است که اساساً 16 آدر نماد مخالفت با قدرت مطلقه و دیکتاتوری است . روح شانزده آذر در مبارزه و مخالفت است نه در طرفداری ! دولتی که با کودتای انتخاباتی به مردم ایران تحمیل شده است و از حمایت بی شائبه تمام ارکان زر و زور و تزویر برخوردار است چه نیازی به تظاهرات و طرفداری دارد ؟ کسی که طرفدار چنین دول و حاکمیتی است - دولت و حاکمیتی که در طول یک سال و نیم گذشته از هیچ جنایتی در حق مردم این مرز و بوم دریغ نورزیده است - چه نیازی به برگزاری چنین خیمه شب بازی ای دارد ؟ آن که مزدور حاکمیت است ، چه جیزی در مقابل خود می بیند که بخواهد با آن مخالفت کند ؟ مگر اینکه بخواهد یک بار دیگر میزان بلاهت و سبک مغزی خود و اربابانش را به ما نشان دهد . نگاهی به کشورهای دیگر بیندازید ! در هیچ کشوری نمی بینید که دانشجوی واقعی به طرفداری از دولت و ارباب قدرت به تظاهرات خیابانی بیاید . زنده باد آزادی و برقرار باد دموکراسی و به امید روزی که دانشجویان ایرانی نیازی به ابراز مخالفت با حاکمیت نداشته باشند
No comments:
Post a Comment