به من می گویند بد دهنی نکن اما

سالها به ما آموخته اند که بددهنی نکنیم ، بی اخلاقی نکنیم ، حرمت نگه داریم ، از جاده نزاکت منحرف نشویم و و و . حال شما را به خدا به من بگویید در این قرن بیست و یکم که همه کشورها در مسابقه پیشرفت و خلاقیت و علم اندوزی در حال پیشتازی یا امید به پیشتازی هستند و دائماً تلاش می کنند که تعداد دانشگاهها و دانشجویان شان را به رخ عالم و آدم بکشند و از این مقوله ، اعتباری کسب کنند و قدمی در راه پیشرفت بردارند ، نشسته ای و می بینی که در مملکتت ، یه شبه ، یه دانشگاه با آن همه سابقه و قدمت و اعتبار را منحل می کنند و آن را در دانشگاههای دیگر ادغام می کنند ، دیگر جایی برای حرمت گذاری و رعایت احترام می ماند ؟ می توان بددهنی نکرد ؟ می توان حرمت دولت و رئیس جمهور و وزیر مربوطه را نگاه داشت ؟ اینها راستی راستی دارند تمام خاک مملکتمان را به توبره می کشند . ای شرم بر من که هنوز نفس می کشم و این جنایت ها را می بینم . ای شرم بر ما که آیندگان چگونه در موردمان خواهند خواند و خواهند برداشت کرد