رادیو فردا : خبرگزاری‌های ایران اعلام کردند، در جریان سفر مسعود میرکاظمی، وزیر نفت ایران به ترکیه، یک قرارداد یک میلیارد یورویی با یک شرکت ترکیه‌ای برای احداث خط لوله گاز در داخل خاک ایران به امضا رسیده است !
پرسشی که به ذهن متبادر میگردد این است : باید از این خبر خوشحال باشیم یا ناراحت ؟
- خوشحال باشیم از اینکه کشورمان با یک کشور خارجی ارتباط دارد ؟
- خوشحال باشیم از اینکه خط لوله گاز کاملاً در خاک ایران اجرا میشود و مورد استفاده هم میهنانمان قرار خواهد گرفت ؟
- خوشحال باشیم از اینکه احتمال دارد - تأکید می کنم ، احتمال دارد - بخشی از این کار نصیب شرکت های داخلی گردد و باعث ایجاد اشتغال شود ؟
یا ،
- ناراحت باشیم از اینکه در کشور امام زمان هنوز نمیتوان شرکتی پیدا کرد که بتواند این کار را انجام دهد ؟ البته من مطمئنم که این فرض صحیح نیست !
- ناراحت باشیم از اینکه سرمایه های مملکتمان به ثمن بخس به خارجی ها داده میشود تا عده ای بتوانن در این گیر و دار به آلاف و الوفی برسند ؟
- ناراحت باشیم که از اینکه موقعیت سیاسی کشورمان به جایی رسیده که برای جبران ضعف مفرط در اداره کشور و کنترل روابط خارجی ، مجبور به دادن این قبیل باج ها ، آن هم به کشورهای دست چندم و کم قدرتی نظیر ترکیه شده است ؟
- ناراحت باشیم از اینکه برای شاد کردن دل ترک ها ( علتش را من نمیدانم ) مجبوریم آنقدر جیب شان را پر کنیم تا برای شان بیارزد که در مورد قطعنامه بعدی شورای امنیت هم رأی منفی - و البته غیر مؤثر - بدهند ؟
ذلت و خفتی که این نوع قراردادها به کشورمان تحمیل میکند را فقط میتوان با واژه خودفروشی یا بهتر بگویم " تن فروشی " بیان کرد !
حال چه شده است که سپاه - در ادامه کشیدن کنار از دو فاز پروژه پارس جنوبی - از این لقمه چرب و نرم هم صرف نظر کرده و اجازه داده نصیب دیگران ( البته خارجی ها والا شرکت های ایرانی که آدم به حساب نمی آیند ) گردد ؟ باید نشست و صبر کرد و منتظر ماند تا معلوم شود پشت این پرده چه میگذرد و بقول معروف زیر این کاسه چه نسم کاسه ای است ! هر چه هست ، دارند تمام سرمایه ها و هست و نیست مملکت را به غارت میبرند و به تاراج می دهند تا مگر چند صباحی بیش بر اریکه قدرت باقی بمانند . پس باشیم تا صبح دولت مان بدمد ، کاین هنوز از نتایج سحر است . زنده باد آزادی و پاینده باد ایران
پرسشی که به ذهن متبادر میگردد این است : باید از این خبر خوشحال باشیم یا ناراحت ؟
- خوشحال باشیم از اینکه کشورمان با یک کشور خارجی ارتباط دارد ؟
- خوشحال باشیم از اینکه خط لوله گاز کاملاً در خاک ایران اجرا میشود و مورد استفاده هم میهنانمان قرار خواهد گرفت ؟
- خوشحال باشیم از اینکه احتمال دارد - تأکید می کنم ، احتمال دارد - بخشی از این کار نصیب شرکت های داخلی گردد و باعث ایجاد اشتغال شود ؟
یا ،
- ناراحت باشیم از اینکه در کشور امام زمان هنوز نمیتوان شرکتی پیدا کرد که بتواند این کار را انجام دهد ؟ البته من مطمئنم که این فرض صحیح نیست !
- ناراحت باشیم از اینکه سرمایه های مملکتمان به ثمن بخس به خارجی ها داده میشود تا عده ای بتوانن در این گیر و دار به آلاف و الوفی برسند ؟
- ناراحت باشیم که از اینکه موقعیت سیاسی کشورمان به جایی رسیده که برای جبران ضعف مفرط در اداره کشور و کنترل روابط خارجی ، مجبور به دادن این قبیل باج ها ، آن هم به کشورهای دست چندم و کم قدرتی نظیر ترکیه شده است ؟
- ناراحت باشیم از اینکه برای شاد کردن دل ترک ها ( علتش را من نمیدانم ) مجبوریم آنقدر جیب شان را پر کنیم تا برای شان بیارزد که در مورد قطعنامه بعدی شورای امنیت هم رأی منفی - و البته غیر مؤثر - بدهند ؟
ذلت و خفتی که این نوع قراردادها به کشورمان تحمیل میکند را فقط میتوان با واژه خودفروشی یا بهتر بگویم " تن فروشی " بیان کرد !
حال چه شده است که سپاه - در ادامه کشیدن کنار از دو فاز پروژه پارس جنوبی - از این لقمه چرب و نرم هم صرف نظر کرده و اجازه داده نصیب دیگران ( البته خارجی ها والا شرکت های ایرانی که آدم به حساب نمی آیند ) گردد ؟ باید نشست و صبر کرد و منتظر ماند تا معلوم شود پشت این پرده چه میگذرد و بقول معروف زیر این کاسه چه نسم کاسه ای است ! هر چه هست ، دارند تمام سرمایه ها و هست و نیست مملکت را به غارت میبرند و به تاراج می دهند تا مگر چند صباحی بیش بر اریکه قدرت باقی بمانند . پس باشیم تا صبح دولت مان بدمد ، کاین هنوز از نتایج سحر است . زنده باد آزادی و پاینده باد ایران
No comments:
Post a Comment