یه روز یه ایرانیه بود که

یه روز یه ایرانیه بود که ترک بود ، یا نه ! راستشو بخواین آذری بود . مثل خواهر و برادر ما بود . اسمش ستار خان بود . یا شاید هم باقر خان بود . هر چی بود و هر کی بود خیلی شجاع بود ، خیلی حمیت داشت ، خیلی نترس بود ، یکه و تنها از پس ارتش حکومت مرکزی براومد . جونش رو گذاشت کف دستش و سرباز راه آزادی وطن و مشروطیت شد . برای من و تو ، برای ایران من و تو ، برای اینکه من وتو و فرزندان من و تو در این مملکت ، آزاد زندگی کنند فداکاری کرد . برای من و توفدا کاری کرد . یه روز یه ایرانیه بود ، یه رشتی ، آره ، یه روز یه رشتیه بود ، اتفاقاً آخوند هم بود . اسمش میرزا کوچک خان بود . میرزا کوچک هم برای عنان انداختن بر گاو وحشی قدرت مطلقه تلاش کرد . برای اینکه کسی در این مملکت ادعای خدایی نکند مبارزه کرد . اینقدر مبارزه کرد تا جونش رو فدای ایران من و تو کرد . یه روز یه لره بود ،یه ایرانی لر ! برادر هم میهن من و تو بود . اسمش شاهپور بختیار بود . بختیار هم جونش رو برای آزادی و سعادت ایران من وتو گذاشت کف دستش ، اگر چه من و تو با او نا مهربانی ها کردیم ، اما خم به ابرو نیاورد . مبارزه کرد تا روزی که دژخیمان دشمن در مأمن و آسایشگاه دور از وطنش ، سرش را بریدند و به جدایی من و تو خندیدند . آری یه روز بود که همه ما یکی بودیم . ترک و لر و رشتی و اصفهانی و عرب نداشتیم . تا اینکه دشمن اومد و رمز بقای ما رو کشف کرد و قفل اتحاد من و تو رو شکست . توی دهن من و تو انداخت که بگیم یه ترکه بود ... یه لره بود ... یه رشتیه بود ... یه عربه بود ووو ! عاقبتش چی !؟ ما شدیم اینی که شدیم . برای هم جوک میسازیم تا به دشمنان مان بگوییم آسوده بخوابید که ما خود با هم در جنگیم . تا دشمن سر راحت بر زمین گذارد و خیالش راحت باشد که من و تو هرگز دیگر " ما " نمیشویم . آری . این بود که ما از هم گسستیم تا دشمن نیازی به گسستن مان نداشته باشد . این بود که ایران ما شد ایرانستان . که هر گوشه اش سازی کوک می کند و به سمتی می رود . در اوج بیچارگی تهرانی ها ، تبریزی ها مینشینند و نظاره می کنند و تلافی " یه روز یه ترکه بود " را درمی آورند. در کشاکش کشتار تبریزی ها ، تهرانی ها ، خم به ابرویشان نمی آورند . به گرفتاری هم خوشیم و باکی مان نیست که دشمن ما را اینگونه متفرق می خواهد . آری ! خواهرم ، برادرم ، هم میهن آزاده ام ، تا روز که همه یکصدا نگوییم " یه روز یه ایرانیه بود ... " هرگز شکست دشمنمان را نخواهیم دید . بیایید همه با هم یکصدا فریاد بزنیم : یه روز همه ما ، با هم ، همصدا و هم آهنگ بر دشمنان اتحاد و همبستگی مان خواهیم شورید و پشتش را بر زمین خواهیم زد . زنده باد آزادی ، پاینده باید ایران