دوشنبه 25 ام بهمن را بفال نیک میگیریم چرا که در مصر هم همه چیز از 25 ام شروع شد

مهم نیست که مبارک نرفت ، آنچه مهم است این است که مبارک باید برود ! این جبر تاریخ است . امثال مبارک در دنیای امروز و در نگاه جوان امروزی جایگاهی ندارند . آنچه مبارک امشب از آن بعنوان نقاط قوت و افتخار خود یاد می کرد - حتا با فرض صحت - برای نسل امروز مصر و جوانانی که اکثریت قریب به اتفاقشان بعد از بقدرت رسیدن او به دنیا آمده اند ، معنا ندارد . مبارک باید بداند که تاریخ مصرفش مدتهاست گذشته است همچنانکه برای سایر همتاهای او در منطقه نیز چنین است . این مردمی که من دیدم فقط برای خالی نبودن عریضه نیست که به خیابان ریخته اند و در آن سکنا گزیده اند . اینان حق تاریخی خود را می خواهند از آنجایی که همه ما میدانیم : حق گرفتنی است نه دادنی ، حقشان را بزودی خواهند گرفت . از همه این حرفها گذشته نکته جالبی که به ذهنم آمد این بود که در تقویم مبارزاتی مردم مصر ( که شخصاً کلاهم را به احترامشان از سر برمی دارم ) 25 ام ژانویه روز بزرگی است تا آنجا که برای همیشه در تاریخ ثبت خواهد ماند . امیدوارم روزی برسد که عدد 25 برای همه دیکتاتورهای جهان تبدیل به کابوس شود . ژانویه و بهمن اش مهم نیست ، آنچه مهم است 25 امین روز است .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران