خوشحالم که معمر قذافی هم خود را "رهبر انقلاب" می داند

امروز معمر قذافی ، حاکم مطلق العنان لیبی که معلوم نیست این روزها در کدام سوراخ موشی سکنا گزیده است بر روی پرده تلویزیون دولتی ( شما بخوانید شخصی ) لیبی ظاهر شد و ضمن تهدید کردن مخالفان خود و معتاد و مزدور اجنبی خواندن آنها ، اعلام کرد که به هیچ عنوان اهل مسامحه و کوتاه آمدن نیست و هرگز از قدرت پایین نخواهد آمد . او دلیل این ادعا را اینگونه اعلام کرد : " من ( معمر قذافی ) رئیس جمهور نیستم که مانند آنها ( بن علی و مبارک ) به این راحتی ! از قدرت کناره گیری کنم ، من رهبر انقلاب لیبی هستم و هرگز کناره گیری نخواهم کرد و تا آخرین نفس و آخرین قطره خون رهبر انقلاب باقی خواهم ماند " . با شنیدن این سخنان احساسات متفاوتی در من برانگیخته شد : خشم ، نفرت ، غم ، دلسوزی و نهایتاً مسرت . کتمان نمی کنم که واقعاً خوشحال شدم که امروز قذافی خود را رهبر انقلاب نامید . او با این کار ضمن به رخ کشیدن حماقت ذاتی و جمود فکری خود ، کاری کرد که در طول تاریخ عبارت " رهبر انقلاب " معنای نفرت آمیزی پیدا کند و کسی نتواند براحتی خود را با چنین عنوانی خطاب کند . اونشان داد که عاقبت رهبران انقلاب - آن هم بخصوص آنهایی که خود را مادام العمر رهبر یک انقلاب می نامند و هرگز قائل به دوران گذار از انقلاب به ثبات نیستند - چیزی بهتر از این نخواهد بود : بدترین و کثیفترین شکل دیکتاتوری ! خوشحالم که ما ایرانیان هم با کسی مبارزه می کنیم که هم خودش و هم مزدورانش باور دارند که او رهبر انقلاب است ، انقلابی که تمامی ندارد و هرگز با ثبات سر آشتی اش نیست . آری ، رهبر انقلاب بودن ، از این به بعد تبلور و تجلی خود را در شخصیت خونریز ، فاسد و جنایتکار معمر قذافی پیدا می کند و این عنوان برای همیشه تاریخ برازنده دیکتاتوران خواهد ماند . در این که این جناب " رهبر انقلاب ! " بزودی رفتنی است و مجبور است یا مانند دزدان در یک کشور دورافتاده به زندگی پنهان بسنده کند و یا از غم فراق قدرت باصطلاح ریق رحمت را سر کشد ، شکی نیست ، اما آنچه برای من جالب است این است که سرنوشت رهبر انقلاب بعدی که به این وضعیت خفت بار و اسفناک دچار خواهد شد ، چگونه رقم خواهد خورد .
زنده باد آزادی
سرنگون باد دیکتاتوران عالم در هر پست و مقام و لباسی که هستند
پاینده باد ایران