چقدر دیکتاتورها به هم شبیه اند

با نگاهی به وقایع جاری در مصر و مقایسه آن با آنچه پارسال در کشورمان ایران اتفاق افتاد به وجوه مشترک جالبی می رسیم :
همه دیکتاتورها کر و کور هستند .
همه دیکتاتورها قهرمان زمان صلح اند .
همه دیکتاتورها بشدت ترسو هستند .
همه دیکتاتورها بمحض اعلام کوچکترین نارضایتی مردمی به دست و پا می افتند و خودشان را به موش مردگی میزنند : یکی شان می آید و در نماز جمعه خودش را علیل و ذلیل معرفی می کند و آن یکی ادعا می کند که این آخر عمری را می خواهد در خاک کشورش بسر ببرد و همانجا بمیرد .
همه دیکتاتورها نیروهای مخفی بدون شناسنامه دارند و جرأت نمی کنند با اسم و رسم و شناسنامه خودشان با مردم در بیافتند .
همه دیکتاتورها وابسته به نیروها یا کشورهای خارجی هستند و به قصد تطمیع آنان یا برای تضمین منافع آنان دائم در حال پول دادن یا پول گرفتن هستند .
همه دیکتاتورها در زمان قدرت سایه همدیگر را با تیر می زنند اما در زمان سقوط رفیق شفیق همدیگر می شوند .
همه دیکتاتورها از نظامی ها بعنوان نزدیکترین و امین ترین اشخاص به خود استفاده می کنند .
همه دیکتاتورها با اطلاع رسانی و گردش آزاد اطلاعات مخالفند و از آن هراس دارند .
همه دیکتاتورها دیر صدای اعتراض مردم را می شنوند و هیچکدام حاضر نیستند با زبان خوش از قدرت کناره گیری کنند .
همه دیکتاتورها به مدت های طولانی حکمرانی می کنند و آن را در خانواده خود موروثی می کنند .
همه دیکتاتورها سرنوشت بدی پیدا می کنند و هیچکدام سر راحت بر سنگ گور نمی گذارند .
... اینها فقط بخشی از مشترکات دیکتاتور هاست و قطعاً وجوه مشترک بیشتری می توان در میان آنان یافت .
زنده باد آزادی